5 Kasım 2010 Cuma

ve yırtılmış bir tül gibi savrulup duruyor zaman...




KAVAKLAR

Bedenim üşür
yüreğim sızlar
ah kavaklar kavaklar
beni hoyrat bir makasla
eski bir fotoğraftan oydular

orda kaldı yanağımın yarısı
kendini boşlukla tamamlar

omzumda bir kesik el
ki durmadan kanar

ah kavaklar kavaklar
acı düştü peşime
ardımdan ıslık çalar

Metin ALTIOK